تاریخچه واقعی تلویزیون از ابتدا تا به امروز

تلویزیون چیست ؟

تلویزیون (یا تی وی)، یک سیستم مخابراتی برای پخش و دریافت تصاویر متحرک و صدا در فواصل طولانی است. این اصطلاح به تمام جنبه های سیستم، از مجموعه گیرنده ها،  تا برنامه نویسی و انتقال اشاره دارد. همچنین می تواند به یک دستگاه تلویزیون یا فرستنده سیگنال اشاره کند. تلویزیون یک رسانه جمعی برای تبلیغات، سرگرمی، اخبار و ورزش است. این دستگاه، در اواخر دهه 1920، به شکل آزمایشی در دسترس قرار گرفت. اما پس از چندین سال توسعه، فناوری های جدید برای مصرف کنندگان به بازار عرضه شد. پس از جنگ جهانی دوم، شکل بهبود یافته پخش تلویزیونی سیاه و سفید در بریتانیا و ایالات متحده رایج شد و دستگاه های تلویزیونی در خانه ها،  مشاغل و موسسات رایج شد.

در طول دهه 1950، تلویزیون رسانه اصلی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی بودو در اواسط دهه 1960، پخش رنگی در ایالات متحده و بسیاری از کشورهای توسعه یافته دیگر معرفی شد.

در دسترس بودن انواع مختلف رسانه های ذخیره سازی بایگانی شده، مانند نوارهای Betamax و VHS، LaserDiscs ، هارد دیسک های با ظرفیت بالا، سی دی، دی وی دی، درایوهای فلش، دی وی دی های HD با کیفیت بالا و دیسک های Blu-ray  و ضبط کننده های ویدئویی دیجیتال ابری(Cloud digital video)، تماشای محتوای از پیش ضبط شده، مانند فیلم را برای بینندگان در خانه و در برنامه زمانی خود، ممکن ساخته است.

بنا به دلایل زیادی، از جمله راحتی بازیابی از راه دور، امروزه ذخیره سازی برنامه های تلویزیونی و ویدیویی، در فضای ابری (مانند سرویس ویدیو های درخواستی نتفلیکس) نیز انجام می شود. در پایان اولین دهه 2000، تلویزیون دیجیتال به میزان زیادی محبوبیت خود را افزایش داد. از جمله پیشرفت های دیگر، می توان حرکت از تلویزیون با کیفیت استاندارد (SDTV)، به تلویزیون با کیفیت بالا (HDTV) که وضوح بسیار بالاتری را ارائه می دهد، نام برد. HDTV ممکن است در فرمت های مختلف 1080p، 1080i و 720p عرضه شود. از سال 2010، با اختراع تلویزیون هوشمند، تلویزیون اینترنتی، دسترسی به برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌ها به وسیله اینترنت از طریق سرویس‌های پخش ویدئو مانند Netflix، Amazon Prime Video، iPlayer  و Hulu افزایش یافت.

واژه شناسی

کلمه تلویزیون ترکیبی از دو واژه یونانی (tele) در معنای “دور” و واژه لاتین (visio) در معنای “دیدن” میباشد. اولین استفاده مستند از این اصطلاح به سال 1900 توسط دانشمندی روسی باز می گردد. زمانی که کنستانتین پرسکی، آن را در مقاله ای به زبان فرانسوی، در اولین کنگره بین المللی برق، که از 18 تا 25 اوت در نمایشگاه بین المللی جهانی در سال 1900 در پاریس برگزار شد، ارائه کرد.

نسخه انگلیسی این اصطلاح برای اولین بار در سال 1907 تأیید شد، زمانی که هنوز تلوزیون یک سیستم نظری، برای انتقال تصاویر متحرک از طریق سیم های تلگراف یا تلفن بود. این واژه به زبان انگلیسی شکل گرفت یا از واژه télévision که واژه ای فرانسوی بود، به عاریت گرفته شد. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، پیشنهادهای دیگری برای نام فناوری فرضی آن زمان، برای ارسال تصاویر از راه دور شد که از جمله آنها، واژه  telephoto  در سال 1880 و واژه televista  در سال 1904 بود. کلمه TV، مربوط به سال 1948 است. استفاده از این اصطلاح در معنای «تلویزیون به عنوان یک رسانه» به سال 1927 برمی گردد.

تاریخچه تلویزیون در جهان

تلویزیون اختراعی نبود که توسط یک شخص پدید آید، بلکه توسط پیشرفت‌ و توسعه تعدادی از دانشمندان، که به نسخه نهایی تمام الکترونیکی این اختراع کمک کردند، اختراع شد. منشأ آنچه که به سیستم تلویزیونی امروزی تبدیل شده است را، می توان به کشف رسانایی نوری عنصر سلنیوم که توسط ویلوبی اسمیت در سال 1873 و پس از آن کار بر روی تلسکوپ و اختراع دیسک اسکن توسط پل نیپکو که در سال 1884 انجام شد، برگرداند. . همه سیستم های تلویزیونی کاربردی، از ایده اساسی اسکن یک تصویر، برای تولید نمایش سیگنال های سری زمانی استفاده می کنند. این نمایش سپس به دستگاهی برای معکوس کردن فرآیند اسکن، ارسال می شود. دستگاه نهایی، تلویزیون (یا مجموعه تلویزیونی)، متکی به چشم انسان بوده، تا نتیجه را در یک تصویر منسجم، ادغام گرداند.

اختراع تلویزیون در مراحل مختلفی رخ داد. افراد زیادی بودند که ادعای ثبت اختراع آن را داشتند، اما دو نفری که از ارکان اصلی این اختراع به شمار می‌روند، جان لاگی بیرد و فیلو تیلور فارنزورث بودند.

جان لاگی بیرد که به پدر تلویزیون معروف است مخترع اسکاتلندی بود. حرفه او مهندسی بود. او به دلیل اختراع تلویزیون مکانیکی مشهور می باشد. وی اولین کسی بود که در دهه 1920 یک تلویزیون کارآمد را به نمایش گذاشت و همچنین برای آزمایش خود حق امتیاز گرفت. اولین نمایش تلویزیون توسط بیرد، تصاویر 30 خطی با نور منعکس شده به جای نور پس زمینه بود. در سال 1925 بیرد موفق شد اولین تصویر متحرک، که تصویری از صورت انسان بود را در تلویزیون ایجاد کند. قبل از به وجود آمدن تلویزیون های الکترونیکی، تلویزیون ها تصاویر را به صورت مکانیکی اسکن می کردند و همان را روی صفحه نمایش می فرستادند. این تلویزیون های مکانیکی توسط جان لاگی بیرد و چارلز فرانسیس جنکینز به طور همزمان اختراع شدند.

سیستم‌های تلویزیونی کاملاً الکترونیکی، متکی بر اختراع دانشمندانی قبیل فایلو تیلور فارنس ورث، ولادیمیر زوریکین و… بود که برای تولید سیستمی مناسب جهت تولید انبوه برنامه های تلوزیونی اختراع شدند. فارنزورث اولین نمایش عمومی یک سیستم تلویزیونی تمام الکترونیکی در جهان را در موسسه فرانکلین در فیلادلفیا در 25 اوت 1934 انجام داد. فیلو تیلور فارنزورث اولین تلویزیون الکترونیکی را در 7 سپتامبر 1927 در سن 21 سالگی در سان فرانسیسکو به نمایش گذاشت. او کسی بود که کمک های قابل توجهی به توسعه اولیه تلویزیون تمام الکترونیکی کرد. او در سال 1927 به دلیل اختراع اولین دستگاه تصویر برداری تمام الکترونیکی کاملاً کاربردی و همچنین اولین سیستم تلویزیون تمام الکترونیکی کاملاً کاربردی شناخته شد.

برنامه‌های پخش منظم در ایالات متحده، بریتانیا، آلمان، فرانسه و اتحاد جماهیر شوروی، قبل از جنگ جهانی دوم اتفاق افتاد. اولین پخش تلویزیونی معمولی با سطح تعریف مدرن (240 خط یا بیشتر) در سال 1936 در انگلستان تولید شد و خیلی زود به سیستم A با 405 خط ارتقا یافت.

اطلاعات بیشتر در مورد تاریخچه تلویزیون …

تکامل تلویزیون از ابتدا تا اکنون

تلویزیون مکانیکی :

 ماهیت اصلی سیستم تلویزیونی کنونی، از کشف قابلیت رسانندگی نور سلنیوم به وسیله ویلوبی بای اسمیت در سال 1873 و اختراع یک دیسک اسکن به وسیله پاول گوتلیب نیپکو در سال 1884 میلادی شکل گرفت. نیپکو، دانش آموز آلمانی در سال 1884 نخستین سیستم تلویزیونی الکترومکانیکی را اختراع کرد. طرح چهارچوب شکل نیپکو، به عنوان نخستین تلویزیون مطرح شد.کنستانتین پرسکی لغت تلویزیون را در مقاله‌ای در «کنگره بین‌المللی الکتریسته» در نمایشگاه بین‌المللی جهان در پاریس در 25 اوت 1900 مطرح کرد. مقاله پرسکی فناوری‌های موجود در بخش الکترومکانیکی را مورد بررسی قرار داد.

استفاده از نور سلنیوم و دیسک اسکن نیپکو، نخستین استفاده عملی از ترکیب تصاویر و عکس‌ها بود که کمک کرد تا در اولین دهه قرن 20 تصاویر ترام دار به وسیله کپی‌برداری از خطوط تلفن و تلگراف، به عنوان یکی از خدمات مطبوعاتی پخش شود. با این وجود این یافته‌ها در زمینه فناوری لامپ تقویت صوتی تا سال 1907 عملی نشد.

نخستین نمایش از پخش آنی تصاویر دو صوتی (dou,tone) به وسیلهٔ جورج رینوکس و آ.فورنیه با استفاده از یک غلتک چرخان به عنوان اسکنر و یک ماتریکس با لامپ‌های سلنیوم 64 سلولی به عنوان گیرنده، در سال 1909 در پاریس صورت گرفت. در سال 1911 میلادی بوریس روزینگ و دانشجویش ولادمیر زوریکین، با استفاده از یک اسکنر مکانیکی غلتک شکل، یک سیستم تلویزیونی را ایجاد کردند که به عقیده خود زوریکین، تصاویر بسیار ساده را از طریق سیم‌ها به بخش‌های الکترونیکی گیرنده، منتقل می‌کرد؛ ولی با این سیستم جابجایی تصاویر امکان‌پذیر نبود؛ چرا که حساسیت اسکنر کافی نبوده و لامپ سلنیوم بسیار کُند بود.

در 25 مارس 1925 یک مخترع اسکاتلندی با نام جان لاگی بیرد، در فروشگاه زنجیره‌ای سلفریج در لندن تصاویری متحرک به صورت شطرنجی در تلویزیون را به نمایش گذاشت. اما بیرد، نخستین بار در دوم اکتبر 1925، به فناوری پخش تصاویر زنده، متحرک و بدون وجود تصویر شطرنجی، دست یافت. وی سپس نخستین نمایش عمومی از یک سیستم تلویزیونی فعال را به اعضای مؤسسه و یک گزارشگر روزنامه، در 26 ژانویه 1926 در آزمایشگاه خود در لندن ارائه کرد. برخلاف سیستم‌های الکترونیکی با چندین هزار خطوط قابل تجزیه، اختراع جان لاگی بیرد، تصاویر اسکن شده را به‌طور عمودی با استفاده از یک دیسک اسکنر با لنزهای دوتایی مارپیچی، با تنها 30 خط قابل تجزیه برای ایجاد یک تصویر قابل درک از چهره انسان پدید آورد.

جان لاگی بیرد در سال 1927 سیگنالی را برای خطوط تلفن در فاصله 438 مایلی بین شهرهای لندن و گلاسگو فرستاد. در سال 1928 شرکت توسعه سینما و تلویزیون بیرد، نخستین سیگنال تلویزیونی بین اروپا و آمریکا را بین لندن و نیویورک پخش کردند. همچنین تلویزیونی با رنگ الکترومکانیکی و مادون قرمز، و تلویزیونی سه بعدی با استفاده از لنز، دیسک‌ و فیلترهای اضافی به نمایش گذاشت؛ و در کنار این تلویزیون یک سیستم ضبط ویدئویی را در سال 1927 ارائه کرد؛ که البته هنوز هم وجود دارد. در سال 1929 در نخستین دفتر خدمات تلویزیون‌های الکترومکانیکی در آلمان حضور یافت. سال 1931 نخستین برنامه پخش زنده را ساخت. سال 1932 تلویزیون با امواج مافوق کوتاه را ابداع کرد. سیستم الکترومکانیکی بیرد در سال 1936 به بیشترین حد خود شامل 240 خط در شبکه تلویزیونی BBC رسید؛ و سپس مارکونی رامی سیستم تلویزیونی با 405 خط تجزیه الکترونیکی، ابداع کرد.

چارلز فرانسیس جنکنیز در 13 ژوئن 1925 توانست در آمریکا با استفاده از یک اسکنر با دیسک لنزی شامل 408 خط برای هر تصویر، در هر ثانیه 16 تصویر از آسیاب بادی عروسکی را از یک ایستگاه رادیویی و ردیابی به آزمایشگاه خود در واشینگتن منتقل کند.

با این وجود دراماتیک‌ترین نمایش تلویزیونی در هفت آوریل 1927 به وسیله هربرت ای.آیوز ارائه شد. وی با استفاده از تصاویر در مقیاس کوچک (12×5.2 اینچ) و در مقیاس بزرگ (24×30 اینچ) در مسیری بین واشینگتن و نیویورک و از ویپانی تا نیوجرسی، سیستم‌های تلویزیونی را آزمایش کرد. اشیاء به وسیله نور، یک اسکنر دیسک دار روشن میشدند. این دستگاه در هر ثانیه، 16 تصویر ذخیره میکرد.

تلویزیون الکترونیکی :

در سال 1911 یک مهندس با نام آلن ارچیبالد کمپل سویینتون در خصوص جزئیات چگونگی شکل‌گیری یک تصویر الکترونیکی دور، با استفاده از لامپ‌های پرتو کاتودی مقاله‌ای در لندن ارائه کرد. این مقاله که بعدها، نخستین مقاله توصیف سیستم‌های تلویزیون‌های الکترونیکی گشت که اکنون هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. سایر سیستم‌ها با استفاده از لامپ پرتو کاتدی به عنوان گیرنده، مورد آزمایش قرار گرفتند. در اواخر دهه آخر قرن بیستم، زمانی که به تازگی تلویزیون‌های الکترومکانیکی معرفی شده بودند، فایلو فارنس ورث و ولادمیر زوریکین، همچنان به‌طور جداگانه بر روی گونه‌های مختلف لامپ‌های فرستنده الکتریکی کار می‌کردند.

تلویزیونی که بر پایه انتشار الکترون، با تجمع الکترون‌های ثانویه در طول دوره اسکن کار ‌کنند، نخستین بار به وسیله یک مخترع مجارستانی به عنوان کالمن تیهانی در سال 1926 ارائه شد؛ که بعدها در سال 1928 اصلاحاتی نیز روی آن صورت گرفت. در 7 سپتامبر 1927 فایلو فارنس با دوربین خود نخستین عکس را در آزمایشگاه خود در خیابان گرین پلاک 202 برداشت که این عکس خط مستقیم ساده‌ای بود. سال 1928، فارنس ورث سیستمی را راه اندازی کرد که برای ارائه یک فیلم متحرک، برای تلویزیون و مطبوعات کافی بود. سال 1929 این سیستم به وسیله حذف یک موتور ژنراتور اصلاح شد به گونه‌ای که این سیستم تلویزیونی اکنون هیچ بخش مکانیکی متحرکی ندارد. در آن سال فارنس ورث، نخستین تصاویر زنده از انسان از جمله یک تصویر از همسرش با چشم‌های بسته را پخش کرد.

فایلو فارنس ورث، نمایش عمومی را از یک سیستم تلویزیونی تمام الکترونیکی برای نخستین بار، در جهان، در 25 اوت 1934 در مؤسسه فرانکلین در فیلادلفیا ارائه کرد. سایر مخترعین پیش از آن اجزای چنین سیستمی را ارائه کرده یا سیستم الکترونیکی را با استفاده از تصاویر یا فیلم‌های متحرک نشان داده بودند؛ ولی فیلو فارنس ورث، نخستین فردی بود که هم‌زمان از دوربین‌های الکترونیکی و گیرنده‌های تلویزیونی الکترونیکی بهره جست و از آن‌ها تصاویر زنده متحرک و ترام دار ساخت؛ ولی متأسفانه دوربین‌های وی به نور بسیار زیادی نیاز داشتند؛ و این باعث توقف در کار می‌شد. ولادمیر زوریکین نیز برای ایجاد تصاویر، پرتو کاتودی را مورد بررسی قرار داد در سال 1931 وی و گروه پژوهشیش در آزمایشگاه RCA نخستین دوربین الکترونیکی را با موفقیت ساختند.

فیلو فارنس ورث، معتقد بود این اختراع، به اختراع دستگاه تجزیه تصویر وی در سال 1927 بسیار شبیه‌است؛ و این قضیه به دادگاه کشیده شد و حق به فیلو فارنس ورث داده شد. در نوامبر 1939 پس از پایان جلسات دادگاه، گروه RCA به فیلو فارنس ورث، چکی به مبلغ یک میلیون دلار معادل دادند. تا بدان وسیله به اختراعات وی مجوز داده باشند.

در انگلیس ایساک شونبرگ از ایده زوریکین برای ساخت سیستم امیترون استفاده کرد؛ که اکنون در دوربین‌های مورد استفاده در شبکه BBC، بکار گرفته می‌شود. بدین وسیله در دوم نوامبر 1936 یک سرویس متشکل از 405 خط از استودیوهای الکساندراپلس راه اندازی شد و از یک دکل مخصوص بر بالای یکی از برج‌های ویکتوریا برای مدت کوتاهی پخش شد. این سیستم، مشابه سیستم مکانیکی بِرد ولی بسیار معتبرتر و واضح تر از آن بود. بدین ترتیب نخستین سرویس پخش برنامه منظم در جهان راه اندازی شد. این دکل هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تلویزیون رنگی :

اکثر پژوهشگران خدمات تلویزیونی، به وسیله ارائه نخستین سیستم تلویزیونی رنگی مکانیکی در سال 1889 در روسیه به اهمیت رنگ در این سیستم پی بردند. جان لاگی بیرد نخستین سیستم پخش رنگی برنامه‌های تلویزیون را با استفاده از دیسک‌های اسکن، در 3 ژوئیه 1928 ارائه کرد. دیسک های فرستنده، از سه پیچ دیافراگمی که هر پیچ رنگ اولیه خاص خود را داشت، ساخته شده بودند‌. دیسک‌های گیرنده نیز، سه منبع نور در انتهای خود و یک تغییر دهنده جریان برای تغییر نور دهی را دارا بودند. در سال 1938 فناوری پوشش سایه (shadow mask) برای تلویزیون‌های رنگی به وسیله «ورنر فلچسیگ» در آلمان اختراع شد. تلویزیون رنگی در سال 1939 در نمایشگاه بین‌المللی رادیوئی در برلین به نمایش گذارده شد در 16 اوت 1944 بیرد یک نمایش تلویزیونی تمام رنگی الکترونیکی را در معرض نمایش گذاشت. در این سیستم، 600 خط رنگی برای ساخت هر تصویر بکار گرفته شد.

 

تلویزیون دیجیتال:

تلویزیون‌های دیجیتال، انتقال دهنده صدا و ویدیو با فرایند دیجیتالی و سیگنال های چند گانه می باشند و در تضاد با سیگنال های آنالوگ و شبکه های سینگال مجزا، که توسط تلویزیون های آنالوگ استفاده می شود، قرار دارند. تلویزیون دیجیتال میتواند بیش از یک برنامه را در پهنای باند همان کانال، پشتیبانی کند. این تلویزیون یک نو آوری بود که اولین تکامل قابل توجه در فناوری تلویزیون را از زمان تلویزیون رنگی در دهه 1950 به تصویر میکشید. اساس تلویزیون دیجیتال، بسیار نزدیک به دسترسی به کامپیوتر های ارزان قیمت اما با کیفت بالا بنا نهاده شده بود. این پدیده تا دهه 1990که تلویزیون های دیجیتال، رنگ واقعیت به خور گرفتند، اتفاق نیفتاد.

در اواسط دهه 1980، شرکت الکترونیکی ژاپنی سونی، فناوری HDTV  و تجهیزات ضبط در این وضوح و همچنین فرمت آنالوگ MUSE که توسط NHK، پخش کننده ژاپنی پیشنهاد شد را توسعه بخشید. این عمل، یک تهدید برای شرکت های الکترونیک ایالات متحده به حساب می آمد. سیستم سونی، تصاویر را با وضوح 1125خط (از نظر دیجیتالی 1875×1115، نزدیک به وضوح ویدیوی Full HD) تولید کرد. تا ژوئن سال 1990، استاندارد ژاپنی MUSE، که بر اساس سیستم آنالوگ بود، در میان بیش از 23 مفهوم فناورانه مختلف تحت بررسی، پیشتاز گشت. سپس شرکت آمریکایی General Instrument، شدنی بودن یک سیگنال تلویزیونی دیجیتال را به نمایش گذاشت. دستیابی به این موفقیت از این منظر مهم بود که FCC متقاعد شد تصمیم خود درباره استاندارد ATV را به تاخیر انداخته تا پایه استاندارد دیجیتالی، توسعه یابد.

در مارس 1990، زمانی که مشخص شد استاندارد دیجیتال امکان پذیر است، FCC شماری تصمیمات انتقادی گرفت. نخست کمیسیون اعلام کرد که استاندارد جدید ATV، باید بیش از یک سیگنال آنالوگ پیشرفته داشته باشد و البته بتواند سیگنال واقعی HDTV را با وضوح حداقل دو برابر تصاویر تلویزیون ارائه دهد.

سپس برای اطمینان از اینکه بینندگانی که نمیخواهند تلویزیون دیجیتال جدید را خریداری کنند، همچنان از پخش برنامه های تلویزیونی معمولی بهره ببرند، مقرر شد که استاندارد جدید ATV، باید قابلیت پخش همزمان در کانال های مختلف را داشته باشد. استاندارد جدید ATV، همچنان اجازه داد تا سیگنال تلویزیون دیجیتال، کاملا بر اساس اصول طراحی جدید بنا شود.

استاندارد نهایی پذیرفته شده توسط FCC، برای اسکن فرمت ها ، نسبت ابعاد و خطوط وضوح، به یک سیگنال استاندارد نیاز نداشت. این نتیجه ناشی از اختلاف بین صنعت الکترونیکی مصرفی و صنعت کامپیوتر بر سر اینکه کدام یک از فرایند دو اسکن(درهم ریخته یا برنامه ریزی شده) بهتر است، بود.

اسکن درهم ریخته، که در تلویزیون های سراسر جهان استفادا می شود، ابتدا خطوط زوج و سپش خطوط فرد را اسکن میکند‌. اسکن برنامه ریزی شده که فرمت به کار رفته در کامپیوتر ها می باشد، خطوط را به ترتیب از بالا به پایین اسکن میکند. صنعت کامپیوتر ادعا می کرد که اسکن برنامه ریزی شده بهتر است؛ زیرا همانند اسکن درهم ریخته لرزش و جنبش ندارد. همچنین استدلال کرد که اسکن برنامه ریزی شده، اتصال آسان تر به اینترنت را ممکن میسازد و برعکس فرمت های درهم ریخته، با هزینه کمتری عوض میشود. صنعت فیلم نیز از اسکن برنامه ریزی شده حمایت نمود؛ زیرا برای تبدیل برنامه های فیلمبرداری شده به فرمت های دیجیتال، ابزار های بهتری ارائه میداد.

صنعت لوازم الکترونیکی مصرفی و پخش کنندگان، به نوبه خود استدلال کردند که اسکن درهم ریخته تنها فناوری امکان پذیر برای انتقال تصاویر با کیفیت بالا، در آن زمان بود. (یعنی 1080 خط در هر تصویر و 1920 پیکسل در هر خط)

ولیام اف.شرایبر که از سال 1983 تا زمان بازنشستگی خود در سال 1990، کارگردان برنامه پیشرفته تحقیقاتی تلویزیون بود، گمان می کرد که حمایت شرکت های الکترونیکی مصرفی از تجهیزات درهم ریخته، برای پس گرفتن سرمایه های قابل توجهی که در آن فناوری از دست داده بودند، سرچشمه میگیرد.

مخابره تلویزیون های دیجیتال از اواخر دهه 2000، آغاز شد. تمامی دولت ها در جهان، برای تعطیلی آنالوگ تا سال 2010، مهلتی تعیین کردند. در ابتدا میزان پذیرش پایین بود؛ اما به تدریج خانوار های بیشتری به تلویزیون دیجیتال روی آوردند. انتظار می رفت که این مخابره، از اواسط تا اواخر دهه 2010، در سراسر جهان تکمیل شود‌.

تلویزیون های هوشمند:

ظهور تلویزیون دیجیتال، به نوآوری هایی مانند ساخت تلویزیون هوشمند اجازه ظهور داد. یک تلوزیون هوشمند، دستگاهی است که گاهی به عنوان تلویزیون متصل به اینترنت و گاهی به عنوان تلویزیون ترکیبی شناخته میشود. این تلویزیون، دارای اینترنت یکپارچه و خصوصیات وب 2.0 بوده و نمونه ای از همگرایی فناورانه بین کامپیوتر، تلویزیون و ست-تاپ باکس می باشد.

این دستگاه ها علاوه بر عملکرد های عرف تلویزیون ها و ست-تاپ باکس ها که از طریق رسانه های پخش ارائه میشوند، میتوانند اینترنت تلویزیون، رسانه های ارتباطی آنلاین، محتواهای فوق العاده، رسانه های استریم درخواستی و دسترسی به شبکه خانگی را نیز ارائه دهند. این تلویزیون ها، با یک سیستم عامل از پیش بارگذاری ، از جمله اندروید یا یکی از مشتقات آن، Tizen، webOS، Roku OS و SmartCast عرضه می شوند.

تلویزیون های سه بعدی :

تلوزیون های سه بعدی برای اولین بار، در 10 اوت سال 1928، توسط جان لاگی بیرد، در کمپانی خودش در لانگ آکر لندن به نمایش گذاشته شد. بیرد در انواع سیستم های تلویزیون سه بعدی که در آن ها از تکنیک الکترومکانیکی و لوله های پرتو کاتدی استفاده میشد، پیشگام بود. اولین تلوزیون سه بعدی در سال 1935 تولید شد. ظهور تلوزیون های دیجیتال در دهه 2000، باعث ارتقای تلویزیون های سه بعدی شد. اگر چه تلویزیون های سه بعدی برای تماشای رسانه های خانگی مانند دیسک های بلوری محبوب هستند، اما برنامه های سه بعدی نتوانستند تا حد زیادی در بین مردم نفوذ کنند. بسیاری از شبکه های تلویزیونی سه بعدی، که در اوایل دهه 2010 شروع به کار کردند، در اواسط این دهه تعطیل شدند.

 

انواع تلویزیون :

• تلویزیون CRT
• تلویزیون Plasma
• تلویزیون LCD
• تلویزیون LED
• تلویزیون OLED
• تلویزیون QLED

برای دریافت اطلاعات بشتر و یا آشنایی دقیق تر با انواع تلویزیون ها ، مشاهده کنید

 

تلویزیون CRT

لوله پرتو کاتدی، یک لوله تو خالی است که اصطلاحا شامل یک تفنگ الکترونی (در تلوزیون های رنگی سه تفنگ) و یک صفحه فلورسنت می باشد که تصاویر تلویزیون در آن نشان داده میشوند. تفنگ الکترونیکی، الکترون ها را در یک پرتو که در هر دو جهت عمودی و افقی با استفاده از میدان های الکتریکی یا مغناطیسی مختلف منعکس میشوند، برای اسکن یک تصویر شطرنجی بر روی صفحه فلورسنت شتاب میدهد. این سیستم، به یک محفظه شیشه ای خالی نیاز دارد. که این محفظه، نسبتا سنگین و شکستنی است.

به عنوان یک موضوع امنیتی در برابر تابش، هم جلو و هم پشت تلوزیون از شیشه های ضخیم ساخته شده اند تا از قرار گرفتن انسان در معرض تشعشعات مضر (مانند اشعه ایکس) هنگامی که الکترون ها با استفاده از ولتاژ بالا شتاب می گیرند به صفحه نمایش برخورد میکنند، کاهش یابد. در اوایل دهه 1970، اکثر تلویزیون های رنگی، این شیشه ها را با شیشه های اکسید استرانسیوم منجمد شده، تعویض کردند. این شیشه ها انتشار اشعه ایکس را مسدود می کرد و دید رنگ بهتری داشت. این موضوع، نیاز به فسفر کادمیوم را در تلوزیون های رنگی قبلی حذف کرد. شیشه اولیه را در پشت تلویزیون استفاده می کنند که برای مصرف کننده قابل رویت نیست.

در تلوزیون ها یا مانیتور های CRT، تمام صفحه، در یک الگوی ثابت، به طور مکرر اسکن میشود. (یک صفحه کامل 25 تا 30 بار در ثانیه). اطلاعات تصویر، در یک زمان واقعی از سیگنالی ویدیویی، که جریان الکتریکی تامین کننده تفنگ الکترونیکی را کنترل میکند، دریافت می شود. در تلویزیون های رنگی، هر یک از سه تفنگ الکترونیکی پرتو های آن بر روی سه رنگ اصلی (آبی، قرمز، سبز) فرود می آیند. جز در روز های اولیه تولید تلویزیون، از انحراف مغناطیسی برای اسکن تصویر بر روی CRT استفاده شد. این شامل جریان متغیری است که به سیم پیچ های عمودی و افقی در اطراف گردنه لوله و بالای تفنگ الکترونیکی، اعمال می شود.

تلویزیون  Plasma

صفحه نمایش پلاسما (PDP) نوعی صفحه نمایش تخت است که در تلویزیون های بزرگ 30 اینچ (76 سانتی متر) یا بزرگتر رایج است. آنها را نمایشگرهای “پلاسما” می نامند زیرا این فناوری از سلول های کوچک حاوی گازهای یون دار با بار الکتریکی، استفاده میکند. در اصل محفظه هایی هستند که بیشتر به عنوان لامپ های فلورسنت شناخته می شوند. در حدود سال 2014، تولیدکنندگان تلویزیون، عمدتاً تولید تلویزیون های پلاسما را کنار گذاشتند، زیرا تلویزیون پلاسما در مقایسه با LED یا LCD قیمت بالاتری داشت و ساخت آن با کیفیت 4k دشوارتر بود.

تلویزیون LCD

این تلویزیون ها، از نمایشگرهای کریستال مایع برای تولید تصاویر استفاده می کنند. تلویزیون های LCD بسیار نازک تر و سبک تر از لوله اشعه کاتدی (CRT) با اندازه نمایشگر مشابه هستند و در اندازه های بسیار بزرگتر (مثلاً قطر 90 اینچ) موجود هستند. هنگامی که هزینه های ساخت تلویزیون کاهش یافت، این ترکیب از ویژگی ها LCD را برای گیرنده های تلویزیون کاربردی کرد.

در سال 2007، تلویزیون های LCD برای اولین بار از فروش تلویزیون های مبتنی بر CRT در سطح جهان پیشی گرفتند؛ آمار فروش آنها نسبت به سایر فناوری ها شتاب گرفت. تلویزیون های LCD به سرعت جانشین رقبای اصلی بازار صفحه نمایش بزرگ، یعنی تلویزیون پلاسما و تلویزیون پروژکتور-عقب، شدند. در اواسط دهه 2010، ال سی دی ها، تا حد زیادی، پرفروش ترین نوع نمایشگر تلویزیون شدند.

ال سی دی ها نیز معایبی دارند. سایر فناوری ها از جمله OLED، FED و SED این نقاط ضعف را برطرف می کنند.

تلویزیون LED

صفحه نمایش LED یک صفحه نمایش تخت است که از مجموعه ای از دیودهای ساطع کننده نور به عنوان پیکسل برای نمایشگر ویدیو استفاده می کند. این تلویزیون ها در واقع نسل جدید از تلویزیون های LCD هستند که تابش نور در آن ها متفاوت است. اندازه تلویزیون‌های LED بین 40 تا 70 اینچ متغیر است و کمترین ضخامت آنها به 2.5 سانتی متر می رسد.

روشنایی LED ها، به آن‌ها اجازه می‌دهد تا در فضای باز، حتی در زیر نور خورشید برای تابلو فروشگاه‌ها و بیلبوردها قابل استفاده باشند. در سال های اخیر، آنها همچنین در تابلوهای مقصد در وسایل نقلیه عمومی و همچنین تابلوهای پیام در بزرگراه ها مورد استفاده قرار گرفتند. نمایشگرهای LED می توانند علاوه بر نمایش بصری، روشنایی عمومی نیز ارائه دهند و برای روشنایی صحنه یا سایر اهداف تزئینی استفاده شوند. نمایشگرهای LED می توانند نسبت کنتراست بالاتری نسبت به یک پروژکتور ارائه دهند و بنابراین جایگزینی برای صفحه نمایش های پروجکشن سنتی هستند و می توان از آنها برای دیوارهای ویدئویی بزرگ، بطور بی وقفه استفاده کرد.

تلویزیون OLED

صفحه نمایش OLED نوعی دیود ساطع کننده نور (LED) است. OLED ها برای ایجاد نمایشگرهای دیجیتال در دستگاه هایی مانند صفحه نمایش تلویزیون استفاده می شوند. همچنین برای نمایشگرهای کامپیوتر، سیستم های قابل حمل مانند تلفن های همراه، کنسول های بازی دستی و PDA ها استفاده می شود.

دو خانواده اصلی OLED وجود دارد : آنهایی که مبتنی بر مولکولهای کوچک هستند و آنهایی که از پلیمرها استفاده می کنند. نمایشگرهای OLED می توانند از طرح های آدرس دهی ماتریکس غیر فعال (PMOLED) یا ماتریکس فعال استفاده کنند. OLED‌های ماتریکس فعال (AMOLED) برای روشن یا خاموش کردن هر پیکسل جداگانه به یک صفحه پشتی ترانزیستور لایه نازک نیاز دارند، اما امکان وضوح بالاتر و اندازه‌های نمایش بزرگ‌تر را فراهم می‌کنند.

صفحه نمایش OLED بدون نور پس زمینه کار می کند. بنابراین، می تواند سطوح بسیار سیاه را نمایش دهد و می تواند نازک تر و سبک تر از نمایشگر کریستال مایع (LCD) باشد. در شرایط محیطی کم نور مانند اتاق تاریک، صفحه نمایش OLED می تواند نسبت کنتراست بالاتری نسبت به LCD داشته باشد، چه LCD از لامپ های فلورسنت کاتد سرد استفاده کند چه از نور پس زمینه LED.

تلویزیون QLED

تلویزیون‌های QLED (دیود ساطع کننده نور نقطه کوانتومی) نوعی تلویزیون‌ LCD هستند که از فناوری لایه ای نقطه کوانتومی، همراه با یک سیستم نور پس‌زمینه LED خاص، برای نمایش تصاویر روشن تر در مقایسه با تلویزیون های LCD استاندارد، طراحی شده اند.    نقاط کوانتومی نانوکریستال های تولید شده ای هستند که از مواد نیمه هادی بسیار ریز تشکیل شده اند. هدف یک نقطه کوانتومی تولید رنگ های مختلف نور، با توجه به اندازه ذره در همان لحظه است. یک ذره بزرگتر به سمت رنگ قرمز متمایل می شود و هرچه ذره کوچکتر باشد آبی تر به نظر می رسد.

نقاط کوانتومی قادرند نور رنگی دقیقی را ساطع کنند. زیرا اندازه ذرات در سرعت‌های سطح کوانتومی تنظیم می‌شوند که منجر به انتشار دقیق و کارآمد نور می‌شود. این دلیل اصلی  پیشرفت های فوق العاده در کیفیت کلی تصویر فناوری QLED است.

مزایا و معایب هر کدام از  انواع تلویزیون

مزایا CRT

• ارزان تر از سایر فناوری های صفحه نمایش
• زمان واکنش دهی سریع
• این تلویزیون می تواند در هر وضوح و هندسه عمل کند
• بالاترین وضوح پیکسل موجود
• رنگ های بیشتری تولید می کنند
• همچنین برای استفاده در نور کم یا تاریک نیز مناسب است
• رنگ سیاه و خاکستری بسیار تیره تولید می کند و استاندارد مرجع برای همه درجه بندی های حرفه ای است
• با انعکاس نور به راحتی روشنایی مانیتور را افزایش می دهد

معایب CRT

• قسمت پشتی آن بزرگ بوده و فضایی زیادی را اشغال می کند
• برای محیط های بسیار روشن مناسب نیست زیرا روشنایی کمتری نسبت به LCD دارد
• بزرگ، سنگین و حجیم می باشد
• مصرف زیاد برق
• تولید زیاد گرما
• خطای هندسی در گوشه ها
• برخی مواقع لرزش و سوسو زدن
• میدان های الکتریکی و مغناطیسی DC و AC مضر

مزایا Plasma

• قابلیت نصب روی دیوار
• حجم کمتری نسبت به تلویزیون CRT
• تاری حرکت تقریباً کمتر
• زاویه دید بسیار گسترده تر
• پیکسل بیشتر در هر اینچ
• نسبت کنتراست برتر، به طوری که قادر به تولید سیاهی عمیق تر است.
• روشنایی عالی
• کیفیت بالا
• دقت رنگ و اشباع بهتر
• قطر ساده

معایب Plasma

• معمولاً در اندازه های کوچکتر از 40 اینچ عرضه نمی شوند
• وزن بیشتری نسبت به اندازه صفحه نمایش دارد
• یک تصویر در شرایط روشن چندان واضح نیست
• آسیب صفحه نمایش شیشه ای می تواند دائمی باشد و تعمیر آن بسیار دشوارتر است
• باز آفرینی ضعیف رنگ سیاه
• برای بازی های ویدیویی کمتر توصیه می شود و در مانیتور کامپیوتر استفاده می شود
• با استفاده بیشتر برق، مصرف انرژی بیشتر می شود
• هزینه در مقایسه با سایر نمایشگرها بسیار بالاتر است
• نیاز به انرژی بیشتری دارد در نتیجه گرمای بیشتری تولید می شود
• برخی از نمایشگرهای پلاسما از لرزش های قابل توجه با رنگ ها، شدت ها و الگوهای مختلف رنج می برند.
• نمایشگر پلاسما در ارتفاعات بالا به خوبی کار نمی کند، به ویژه در ارتفاعات بالای 6500 فوت یا 2000 متر با شروع نمایش صدای وزوز ایجاد می شود.
• ایجاد تابش خیره کننده به دلیل انعکاس

مزایا LCD

• قطر باریک
• عدم انتشار تشعشعات رادیویی از صفحه نمایش
• کیفیت بهتر در روشنایی، به دلیل فناوری ضدتابشی
• وزن سبک تر با توجه به اندازه صفحه نمایش
• صرفه جویی در مصرف انرژی، به دلیل مصرف انرژی کمتر
• محدوده روشنایی بسیار گسترده، تولید تصاویر روشن با نیرومندی بالا
• تولید کمتر میدان های الکتریکی، مغناطیسی و الکترومغناطیسی
• انحراف هندسی صفر
• کنتراست عالی
• نرخ لرزش پایین
• شفافیت تصویر، در وضوح اصلی پنل بالا می باشد
• تعداد پیکسل ها در هر اینچ مربع معمولاً بیشتر از هر فناوری یا سیستم دیگری است
•  دستگاه مستعد سوختن نمی باشد
• تحت تأثیر افزایش یا کاهش فشار هوا قرار نمی گیرد

معایب LCD

• نسبت به تلویزیون های CRT کمی گرانتر می باشد
• نمی تواند به عنوان یک پورتال برای ابعاد دیگر عمل کند
• اثر تاری حرکتی در آن مشاهده می شود
• نرخ تازه سازی بالا
• تغیر دادن رنگ ها در برخی موارد
• ثابت بودن نسبت تصویر و وضوح آن
• در تولید رنگ های مشکی یا خاکستری تیره مهارت ندارد
• زوایای دید محدود
• واکنش دهی آهسته

مزایا LED

• در هر وات نور بیشتری تولید می کنند
• هزینه اولیه کمتر
• طراحی ساده
• رنگ نور تصاویر را تغییر نمی دهد
• سهولت در تولید
• ساختار ساده تر
• مدار درایو ساده
• سهولت در یکپارچه سازی سیستم
• خروجی نور خطی در برابر مشخصات جریان
• قابلیت اطمینان بالا
• کمتر به دما وابستگی دارد
• در چند میکروثانیه به روشنایی کامل می رسد
• ال ای دی برخلاف لامپ های فلورسنت فشرده حاوی جیوه نیست
• شاخص تشخیص رنگ عالی
• دوستدار محیط زیست
• روشن و خاموش کردن سریع
• تحت تأثیر دمای سرد قرار نمی گیرد

معایب LED

• گرانی قیمت
• گرانی قطعات جهت تعمیر
• شکست نور در رابط نیمه هادی
• پراکندگی رنگی وسیع
• تحرک زیاد موتور ال ای دی، در دمای محیط ممکن است منجر به گرم شدن بیش از حد پکیج آن شود و در نهایت منجر به خرابی دستگاه شود
• منبع نور نامنسجم
• انتشار خود به خود و ویژگی های خروجی غیر خطی
• تاثیر کم در منطقه وسیع

مزایا OLED

• نازک‌تر، سبک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از LED یا LCD
• لایه های ساطع کننده نور  OLED سبک تر هستند
• تلویزیون OLED روشن تر از LED ها هستند
• چند لایه بودن لایه‌های رسانا و تابشی OLED
• بر خلاف LCD و یا LED، که برای پشتیبانی به شیشه نیاز دارند، OLED نیاز به شیشه ندارد.
• عدم نیاز به نور پس زمینه برخلاف LCD
• تولید آسان‌تر است و توانایی ساخت در اندازه‌های بزرگ‌تر
• بزرگی میدان دید، حدود 170 درجه

معایب OLED

• طول عمر نه چندان بالا
• هزینه تولید بالا
• آب می تواند به راحتی به آنها  آسیب برساند
• قیمت بالا

مزایا QLED

• عمر طولانی به دلیل استفاده از نقاط کوانتومی که در برابر رطوبت مقاومند
• هزینه ساخت نسبتا کمتر
• وجود اندازه های بزرگتر صفحه نمایش
• نازکی و سبکی
• سرعت بالا در روشن/خاموش کردن
• روشنایی بیشتر در مقایسه با CRT و LCD
• مصرف برق کمتر
• دستگاه مستعد سوختن نمی باشد

معایب QLED

• خودکار نور تولید نمیکنند بلکه از نور پس زمینه برای تولید روشنایی استفاده میکنند
• واکنش دهی آهسته تر در مقایسه با OLED
• نسبت کنتراست محدود
• زاویه دید ضعیف تر در مقایسه با OLED

نکاتی که در انتخاب و خرید تلویزیون باید به آنها توجه داشته باشید :

1. قیمت
2. اندازه
3. نوع صفحه نمایشگر (برای مثال ELD یا LCD بودن)
4. وضوح تصویر
5. کیفیت صدا
6. برند
7. هوشمند بودن یا نبودن تلویزیون

برترین برند های تلویزیون جهان

• Samsung
• LG
• Sony
• TCL
• Hisense
• Visio

برند Samsung سامسونگ کره جنوبی رهبر واقعی بازار در فضای تلویزیون جهانی است و با اختلاف زیادی از رقبایی مانند ال‌جی و سونی از نظر فروش کلی پیشتاز است. ممکن دلیل آن بخاطر بزرگ بودن شرکت سامسونگ باشد، اما علت اصلی این است که سامسونگ، تلویزیون های عالی با تمرکز بر دسترسی بیشتر، می سازد.

برند LG یکی دیگر از شرکت های کره جنوبی بوده که ممکن است به اندازه تلویزیون مجرب سامسونگ بزرگ نباشد، اما به لطف فناوری نمایشگر تلویزیون OLED، در عملکرد تصویر برتر، رقابت کوچکی به پا کرده است.

برند Sony سونی که به عنوان یکی از تلویزیون های سنگین وزن ژاپنی، در ایالات متحده، وجود دارد، به اندازه سامسونگ یا ال‌جی فناوری‌های اختصاصی به بازار عرضه نمی‌کند. اما تمام فناوری‌هایی که یک تلویزیون برای ایجاد شگفتی‌ نیاز دارد را در خود دارد.

تاریخچه تلویزیون در ایران

تنها بدنه چوبی رادیو و تلویزیون در آغاز در ایران تولید می‌شد اما صنعتگران ایرانی آرام‌آرام بخش‌هایی بیش‌تر ازاین دستگاه‌ها را کشور تولید کردند. سرانجام درسال 1341 خورشیدی كارخانجات پارس الكتریك اولین تلویزیون در ایران را تولید و مونتاژکردند. پارس الکتریک درآغاز دستگاه‌های تلویزیون و رادیوی گروندیک را مونتاژ می‌کرد. تلویزیون‌های پارس الکتریک ابتدا سیاه و سفید بودو سپس رنگی شد. نخستین گیرنده تلویزیون رنگی تلویزیون پارس نام داشت که درآن زمان10هزار تومان قیمت داشت. این دستگاه با سیستم سکام برنامه رنگی پخش می‌کرد.

مشاهده محصولات تلویزیون در فروشگاه 365 کالا

برترین برند های تلویزیون در بازار ایران

•  برند تی سی ال
• برند دوو
• برند سام الکترونیک
• برند جی پلاس
• برند ایکس ویژن
• برند سامسونگ
• برند اسنوا

بازار تلویزیون ایران

امروزه یکی از دغدغه هایی که در خرید لوازم خانگی، به ویژه تلویزیون وجود دارد، مارک برند آن می باشد. شرکت های تولیدی به جهت رقابت با یکدیگر به تولید  و ارائه بهترین خدمات می پردازند. که در واقع این به سود مصرف کننده می باشد.

برای خرید تلویزیون مناسب خود، لازم است به نکاتی قبیل قیمت، سایز و اندازه، انتظارات خود،  امکاناتی که خواستار آن هستید،  خدمات پس از فروش و…. توجه داشته باشید. در سال های اخیر بنا به دلایل مختلف، استفاده از محصولات ایرانی مورد توجه هموطنان بوده است. شرکت های ایرانی با الگو پذیری از شرکت های تولیدی خارجی ، سعی در تولید تلویزیون های با کیفیت داخلی دارند.

یکی از معتبر ترین برند های تلویزیون در ایران، جی پلاس و ایکس ویژن می باشند که توانستند در سال های اخیر لقب پر فروش ترین برند تلویزیون ایران را به خود اختصاص بدهند. این دو برند از محبوبیت ویژه ای در میان مصرف کنندگان برخوردارند. از دیگر برند های معتبر می توان از دوو، اسنوا ، پارس الکترونیک نیز اشاره کرد. محصولات اسنوا نیز با توجه به فروش قابل توجه خود، از کیفیت بسیاری بالایی برخوردار می باشند. امروزه جایگزینی برند های ایرانی با برند های خارجی، مزایایی همچون صرفه جویی در هزینه به همراه داشته است. همچنین استفاده از خدمات پس از فروش را برای مشتریان راحت تر کرده است.

تاریخچه تلویزیون
تاریخچه تلویزیون
تاریخچه تلویزیو